Günümüz bazı kelimelerin öz türkçe anlamları

Ara ara bazı kelimelerin öz türkçelerini merak ederek baktığım

Dîvânu Lugâti't-Türk, Orta Türkçe döneminde Kâşgarlı Mahmud tarafından

Bağdat'ta 1072-1074 yılları arasında yazılan Türkçe-Arapça bir sözlüktür.

Türkçenin bilinen en eski sözlüğü olup Batı Asya yazı Türkçesiyle ilgili var

olan en kapsamlı ve önemli dil yapıtıdır.

Aşağıda bu kitaptan gözüme takılan bazı kelimelerin gümüzdeki anlamları ile birlikte bulabileceksiniz.

Us = akıl demek , akılı çocuklara Uslu denir

Ök anne demektir. Ökesi olmayana da öksüz denir.

Kutun = günümüzde kadın, hatun olarak evrilmiştir

Kuymak fili dökmek demektir, bu yüzden altın dökene kuyumcu denir

Öz türkçede sineğe cibin denir, o yüzden de kulandığımız sinekliklere cibindirik denir

“Yen” Gömleğin kolunun diirsekten bileğe kadar olan kısmına denir,

Kol kırılır yenin içinde kalır..

Eski türk inancına göre zamanı atlar sürerdi, at ile alınan mesafeyi anlatmak için “at sürümü 1 gün sürer ” denirdi ,

O yüzden günümüzde zamana süre denir

“Günaydın” sözcüğü 1923 da Ziya Gökalp in uydurduğu bir sözcüktür.

fransızca da ki Bonjur a karşılık.

1940 larda çokta eleştirilsede günümüzde dilimize yerleşmiştir.

Sayende kelimesi farzcada “Gölge” demektir.

Bir kişiyiye “Senin sayende buralara geldim” dediğinde,

Senin gölgede buralara geldim demiş oluruz.

Aşk kelimesi, Arapça 'âşekâ'dan gelir.

Aşekâ, bir ağacı saran, besinini ağaçtan alan ve

zaman içinde ağacı kurutarak öldüren sarmaşığa denir... ( rivayete göre )

Dürt kelimesi eski türkçede dört demekti.

Dürtmek için de dörtüncü parmağımız kulanırız.

Genelde en uzun parmağımız olan orta parmak en uç ve üçüncü parmağımızdır.

Beş sayısı da “Baş” parmaktan ismini almaktadır.

adnycl

Kaynak :Dîvânu Lugâti't-Türk TDK Yayınları 2014 Nisan / 1.baskı

Benzer hikayeler ;

Adnycl