Adnycl

1947 yılında Amerika Birleşik Devletleri Başkanı Harry Truman tarafından Sovyet tehdidine karşı hazırlanmış plandır. Truman Doktrini, Amerika Birleşik Devletleri'nin uluslararası politikasının değiştiğini ve Sovyet karşıtlığının bu yeni politikada temel esas olduğunu ilan etmiştir. Bu doktrin ile Amerika Birleşik Devletleri "komünizm tehdidi" altındaki devletlere mali ve askeri yardım yapacağını açıklamıştır. Temel nedenler: Almanya'nın çöküşü, II. Dünya Savaşı boyunca bastırılmış düşmanlıkları tekrar su yüzüne çıkardı. Almanya'ya karşı Sovyetler ile ittifak kurmuş olan Amerika ve İngiltere, Bolşevik Devrimi'nin ilk günlerinden beri komünizme düşman idiler. Hatta başta İngiltere olmak üzere İtilaf Devletleri, I. Dünya Savaşı bittikten sonra Bolşeviklerle mücadele eden Çarlık yanlısı Rusları desteklemiş ve bu amaçla Vladivostok, Murmansk ve Archangelsk limanlarına asker çıkarmışlardı. Amerika'nın Japonya'ya attığı atom bombaları Japonya'nın teslimiy

Tarihin en kanlı günlerine sahne olan Çanakkale Savaşı sona erer. • İşgalci itilaf güçleri 250.000 kayıp verirken Türk cephesinde de durum aynıdır; 253.000 şehit! • Gözünü hırs ve para bürümüş yöneticilerin hatalı kararlarının vebalini, gencecik insanlar canları ile öderler. Çanakkale’ye saldıran devletler savaştan sonra bir süre köşelerine çekilirler ancak Türk Milleti için bu pek mümkün değildir. • Parçalanma ve yok olma tehdidi karşısında var oluş mücadelesi devam eder. • Henüz şehitlerin kanları toprağa karışamadan yeni bedenler örter üstünü. Çanakkale’de metrekareye 6.000 mermi ve 4 cansız beden düşer. • Dayanılması güç zaiyat karşısında yapılabilecek tek defin yöntemi toplu mezarlardır. • Her millet kendi askerleri için en çok kayıp verilen noktalarda toplu mezarlar oluşturmaya başlar. Mondros Ateşkes Antlaşması’ndan sonra İngilizler farklı noktalarda mezarlar ve anıtlar yaptırırlar. • Lozan Antlaşması’ndan sonra da Fransızlar aynı şekilde mezar ve anıtlarını yaptırırlar. • Yeni

Seferberliğin ilanıyla beraber Ayvalık’taki 9. Tümen’e bağlı 23. Alay,  ağırlıklarıyla birlikte Soma’ya gelerek, trenle Bandırma üzerinden Tekirdağ’a sevk edildi. 23. Alay’ın Burhaniye’de bulunan bir piyade taburu, mesafenin daha kısa olacağı hesabıyla,  Burhaniye–Edremit– Çanakkale yoluyla cepheye sevk edildi. Bu tabur yürüyüşe geçmeden önce, geçecekleri yollara yakın köylere,  gönderdikleri çavuşlar vasıtasıyla, geçecekleri gün ve saat belirtilerek,  köylülerden asker için yemek hazırlamalarını,  misafir olarak geceleyecekleri yerleri hazırlamalarını istedi.  Böylece yürüyüş sırasında, asker için iaşe ve ibate (yeme ve barınma)  telaşından bir ölçüde kurtulmuş olunuyordu. Aynı şekilde, o yıllarda henüz bir köy olan Havran’a gelen çavuşlar, muhtardan kendilerine kaç kişilik, yemek ve yatak hazırlayabileceklerini sorunca.  Muhtar; “Burasının köy olduğuna bakmayın. Burası büyük bir köydür.  Sizin taburun hepsini ağırlayabiliriz, yedirir içiririz.. Merak etmeyin..”  deyince askerler, köy

Millete şeriat diye dayatılan düzen. Sultan o kadar akıl kıtlığındaydı ki sarayla, hücreyi, demir parmaklıklarla vezirleri birbirinden ayıramayacak durumdaydı. “...Dengesiz padişah yine cariyeleri, annesi ve sütannesi ile sarayın kuytu bir dairesine kapatıldı.Bir kaç gün içinde tahta çıkıp indirildiğini bile anlayacak kadar zekası yoktu." Bütün olaylar sürerken gerek vezirlerin elini öpmesini, gerek kapatıldığı dairenin demir parmaklıkları aynı ilgisizlikle gülümseyerek karşılıyordu...” (Osmanlı Tarihi... cilt 2 sayfa 593) “...Yirmi beş yaşındaki Birinci Mustafa erken bunamış delikanlı bir deliydi.Kaybettiği yalnız akli müvazanesi de değildi. Kafes de iken zaman zaman yanna konulan kızların hepsi ondan bakire olarak çıkmışlardı. Dimağında hatıra ve bilgi adına hiç bir nakış yoktu.Adını bile güç hatırlıyordu.Yakışıklı bir vücut yapısına ve dilber bir yüze sahipti. Buğday benizli koyu kumral saçlı ve sakallıydı. Kalabalıktan ve sesten ürküyordu. Başı mütemadiyen hareket ederek etr